ΜΟΡΦΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ KAI OXI ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑΣ

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ

ΟΧΙ: ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ-ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ-ΣΤΗ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ

Υποψήφιος στις εκλογές της 20 Δεκέμβρη 2022 στη Β΄ ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής: Μπουρίτης Γιάννης, 1ο ΓΕΛ Αιγάλεω

Συνάδελφοι/ισσες

Ξεκινάμε κάθε σχολική χρονιά με όνειρα και καινούργια σχέδια για την καλύτερη μόρφωση των μαθητών μας και κάθε φορά βρισκόμαστε μπροστά στην κατάσταση για την οποία λέμε: «κάθε πέρσι και καλύτερα». Το πρώτο πρώτο είναι η απαξίωση και τελικά η σταδιακή καταστροφή της ομιλούμενης γλώσσας. Το φτωχό λεξιλόγιο, τα συντακτικά λάθη, η αδυναμία κατανόησης των κειμένων, η απουσία της κριτικής σκέψης. Το δεύτερο είναι η τραγική κατάσταση στα Μαθηματικά, όπου όχι μόνο αγνοούνται στοιχειώδεις γνώσεις για το επίπεδό της κάθε τάξης, αλλά ιδιαίτερα στη Γεωμετρία ελλείπει η λογική επεξεργασία των δεδομένων και η ακόλουθη εξαγωγή των συμπερασμάτων για την επίλυση μιας άσκησης. Τα ίδια και χειρότερα στις φυσικές επιστήμες οπου απουσιαζει η καρδιά τους το πείραμα, ακομα και το πιο απλό. Η αδυναμία κατανόησης των ορισμών και των φυσικών φαινομένων, η μαθηματική τους επεξεργασία είναι πια πολύ λίγο κατανοήσιμα από τους μαθητές. Ακόμη και απλές αντικαταστάσεις στους τύπους είναι δύσκολες. Τα ίδια και στην Πληροφορική, αλλά και σε κάθε μάθημα του σχολείου. Αυτά αναδεικνύουν την καταστροφή του επιστημονικού τρόπου σκέψης και του ορθολογισμού και οδηγούν στην επειδείνωση της παπαγαλίας ακόμα και για τους σχετικά καλούς μαθητές. Ακόμη πιο πολύ όμως φαίνεται η απαξίωση της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η ακύρωση πολλές φορές της καθημερινής εκπαιδευτικής πράξης.

Γυμνάσια και ΓΕΛ παράγουν στην πλειοψηφία τους πια αμόρφωτους μαθητές, δηλαδή το πολύ να έχουν τη δυνατότητα να λύνουν τις πολύ εύκολες ασκήσεις «που πρέπει να τους βάζουμε» όπως μας διατάζουν οι από πάνω,. Μόνο λιγα παιδιά ευπορων γονιών που μπορούν να πληρώσουν για φροντιστήρια  μπορούν να μπουν σε καλές σχολές εδώ ή στο εξωτερικό ώστε να δουλέψουν τελικά σαν ειδικοί και όσο μπορούν σε επίπεδο παγκόσμιας αγοράς εργασίας. Καμιά κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια δεν προσπάθησε να  λύσει στ’ αλήθεια αυτά τα βαθιά προβλήματα. Υπήρξαν κάποιοι υπουργοί παιδείας που κάτι προσπάθησαν επιχειρώντας απλά το στοιχειώδες αν και ανεπαρκές, την αξιολόγηση δηλαδή των εκπαιδευτικών και συνετριβησαν από τις κυβερνητικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και πρώτα απ΄’ολους από την λεγόμενη αριστερά* . *Η αξιολόγηση είναι απαραίτητη σε κάθε δουλειά και μπορεί να είναι περισσότερο δημοκρατική όταν γίνεται κυρίως από τους γονείς, τους μαθητες και τους συλλογους των καθηγητών  και λιγότερο δημοκρατική όταν γίνεται μόνο από τα πάνω δηλαδή από το οποιοδήποτε κράτος της αστικής τάξης.

Η τάξη ειδικά στη μέση εκπαίδευση έχει καταντήσει αποθήκη ταπεινωμένων και παροπλισμένων νεολαίων που στη διάρκεια των πιο κρίσιμων για την μορφωτική και ψυχική τους ανάπτυξη χρόνων υφίστανται ένα μαρτύριο καθηλωμένοι σε ένα θρανίο για να περιμένουν να χτυπήσει το διάλλειμα ή να πάρουν το απολυτήριο σαν το φαντάρο στο στρατό ή να ψάχνουν κάθε δικαιολογία για να αποδράσουν από την τάξη. Από την άλλη μεριά η παπαγαλία, οι πολλές εξετάσεις καθώς και η εντατικοποίηση της μελέτης που συνδέεται με αυτές, είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει βασικά το μειοψηφικό και κοινωνικά κάπως πιο προνομιούχο διαμέρισμα της τάξης που συμμετέχει στο μάθημα και που παρακολουθεί το δημόσιο σχολείο σαν υποχρεωτικό συμπλήρωμα του φροντιστηρίου. Τα «όχι στην εντατικοποίηση» και το «όχι στην παπαγαλία» που προβάλουν αυτοί που μιλούν στο όνομα της αριστεράς είναι εντελώς υποκριτικά όταν δεν υποστηρίζει κανείς το αντίθετό τους που είναι η έμφαση στα θετικά μαθήματα, στο πείραμα, στην πρακτική τεχνική κατάρτιση και στη διδασκαλία με ζωντανό δημιουργικό τρόπο της γλώσσας. Αλλωστε η εντατικοποίηση είναι πρόβλημα των πιο εύπορων εντός τάξης μαθητών και όχι των ισοπεδωμένων ουσιαστικά εκτός τάξης φτωχών μαθητών. Μόνο από αυτό το σύνθημα καταλαβαίνει κανείς ότι οι πολιτικοι φορείς αυτών των συνθημάτων δεν εκπροσωπουν την φτωχολογιά. Αλλά ούτε και τα μεσοστρώματα εκπροσωπούν ειλικρινά γιατί τουλάχιστον θα ζητούσαν αυτά που μόλις αναφέραμε.

 Αλλα ο πιο μεγάλος αντίπαλος ακόμα και της πιο ασήμαντης προσπάθειας για να σταματήσει  η πορεία καταστροφής της δημόσιας εκπαίδευσης ήταν εκ των ένδον, δηλαδή οι εκάστοτε ηγεσίες της ΟΛΜΕ. Αυτές, με ιδεολογικοπολιτικά κυρίαρχη μέσα τους μια ψευτικη αριστερά, όχι μόνο δεν τα ανέδειξαν ποτέ αλλά βρέθηκαν να βρίσκονται δεξιότερα από την δεξιότερη κυβέρνηση.  Η ΟΛΜΕ στα χέρια αντιδραστικών πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων έγινε ο μεγαλύτερος εχθρός της εκπαίδευσης ιδιαίτερα της φτωχολογιάς γιατί χτυπησε με μανία κάθε αξιολόγηση του διδακτικού έργου, κάθε πειραματισμό, κάθε μορφή ενισχυτικής διδασκαλίας, κάθε απόπειρα ανάπτυξης της τεχνικής εκπαίδευσης αλλά και των θετικών μαθημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΟΛΜΕ δεν αντέδρασε για το ξωπέταγμα της Αστρονομίας και της Γεωλογίας από το λύκειο και την κατάργηση της Φυσικής στη γ΄ λυκείου, δηλαδή για την υποβάθμιση των φυσικών επιστημών. Έτσι αντικαταστάθηκε το δημόσιο σχολείο με τα φροντιστήρια για τους  έχοντες, ενώ έγιναν  χώρος ψυχικών βασανιστηρίων και ταπείνωσης για τα παιδιά της φτωχολογιάς που πρέπει να κουβαλούν επί χρόνια το σώμα τους στην τάξη, αλλά χωρίς το μυαλό και την καρδιά τους.   Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε ένα εκπαιδευτικό συνέδριο της ΟΛΜΕ δεν ασχολήθηκε με αυτό καθαυτό το ζήτημα της μόρφωσης και της σχολικής πράξης από την πλευρά και των εκπαιδευτικών και των μαθητών αλλά και τα συνδικαλιστικά μόνο με τα οικονομικά μας αιτήματα αλλά και αυτά όχι με έναν τρόπο που θα έπειθε το λαό να τα υποστηρίξει, δηλαδή αποδείχνοντας στην πράξη ότι πονάμε για τα παιδιά του. Η ΟΛΜΕ αποδίδει κάθε κακό στα λίγα λεφτά που δίνει η αστική τάξη σαν κράτος στην εκπαίδευση ενώ το νέο ιστορικού μεγέθους πρόβλημα μας είναι οτι έχουμε τους περισσότερους δασκάλους για κάθε μαθητή από ποτέ αλλά και τους πιο αμόρφωτους μέσους μαθητές από ποτέ. Κι όμως ενώ οι εκτός τάξης μαθητές ήταν κάποτε ένα πολύ μειοψηφικό ποσοστό, τώρα είναι μια πλειοψηφία. Η τάξη είναι σήμερα όχι απλά διχασμένη, αλλά διαλυμένη και στα όρια μιας έκρηξης της πλειοψηφίας των μαθητών που προς το παρόν εκδηλώνεται κυρίως με βία μεταξύ τους ή με μικροεγκληματικότητα εκτός σχολείου.

Αυτές οι δυνάμεις που εμφανίζονται σαν αριστερά είναι εντελώς αντίθετοι με κάθε τι που εκπροσωπεί ιστορικά η αριστερά, δηλαδή με τη μόρφωση του λαού. Το μέτωπο ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ και η εξωκοινοβουλευτική ψευτοαριστερά που τους ακολουθεί, είναι ο σκληρός πυρήνας όχι μόνο της αντιεκπαιδευτικής, αλλά γενικά της αντιβιομηχανικής και της αντεργατικής πολιτικής της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα μέτωπο που έχει αντιστρέψει, και έτσι κατασυκοφαντήσει, όλη την αριστερή και κομμουνιστική παράδοση και όλες τις μαρξιστικές αρχές τόσο στην εκπαίδευση όσο και γενικότερα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων ειδικά σε εξαρτημένες από τον ιμπεριαλισμό χώρες σαν την δικιά μας. Αν κανείς ρίξει μια ματιά στα πολιτικά εκπαιδευτικά προγράμματα του παλιού ΚΚΕ και του ΕΑΜ, θα δει πόσο αυτά κυριαρχούνταν από την ανάγκη για την προώθηση των μαθήματων των φυσικών επιστημών, από την ανάγκη για το πείραμα και μάλιστα για το δέσιμο της εκπαίδευσης με την παραγωγή. Όπως έλεγε και το πρόγραμμα της ΕΠΟΝ για τη μέση εκπαίδευση: “Θέλουμε να την ενώσουμε με τη ζωή μας και τις ανάγκες της, να τη συμφιλιώσουμε με τον αγρό, το εργοστάσιο, το εμπόριο, με το εργαστήριο, γενικά με την υλική και πνευματική παραγωγή μας”. Είναι πολύ χαρακτηριστικό πόσο τόνιζε ο Μαρξ στην Κριτική του προγράμματος της Γκότα την « έγκαιρη σύνδεση της παραγωγικής δουλειάς με τα μαθήματα σαν ένα από τα πιο ισχυρά μέσα για τη μετατροπή της σημερινής κοινωνίας». Πρόκειται για ό,τι πιο αντίθετο με το «υποχρεωτικό δωδεκάχρονο σχολείο της γενικής παιδείας» που είναι μαχητικά αντίθετο με την παραγωγή, που απεχθάνεται το πείραμα, τη μέση τεχνική και την πολυτεχνική εκπαίδευση. Αυτή η ψευτοαριστερα είναι ιδιαίτερα αντεργατική γιατί αφαιρεί από την εργατική νεολαία το δικαίωμα να δουλεύει και να σπουδάζει ταυτόχρονα, και της επιβάλλει να σέρνεται μέσα στην τάξη στο μαρτυρικό της διαμέρισμα «των νεκρών ψυχών». Έτσι σε συνεργασία με τα πιο μαύρα τμήματα της αστικής τάξης που εκπροσωπούνται από τα πρωθυπουργικά επιτελεία της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και πλέον κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, αφού έκλεισε χιλιάδες  εργοστάσια, εμποδίζει τωρα να χτιστούν καινουργια. Ετσι ρίχνει στην ανεργία την εργατική τάξη, μειώνει τον όγκο της και τον ταξικό πολιτικό της ρόλο και δημιουργεί έναν τεράστιο στρατό ανέργων που τσακίζει λόγω ανταγωνισμού το μεροκάματο των ενεργών εργατών και εργαζομένων σε κάθε κλάδο.

Γιατί λοιπόν συμπεριφέρεται έτσι αυτή η λεγόμενη αριστερά; Συμπεριφέρεται έτσι γιατί αυτή έχει τους βαθύτερους δεσμούς με τους ρώσους και τους στενούς σύμμαχούς τους κινέζους ιμπεριαλιστές. Αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό με το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ ενώ κάνουν «λαϊκά» κινήματα ενάντια σε κάθε μεγάλη ντόπια και δυτική βιομηχανική επένδυση βοηθάνε Ρωσία και Κίνα να αγοράσουν υποδομές κλειδιά όπως τα δυο μεγαλύτερα λιμάνια της (Πειραια, Θεσσαλονίκη), δίνουν στην Κίνα δικαίωμα βέτο στον ΑΔΜΗΕ και ποτέ και σε τίποτα δεν ενοχλούν οικονομικά και πολιτικά τους ρωσόφιλους και κινεζόφιλους ολιγάρχες (Κοπελούζο, Κόκκαλη, Μπόμπολα,  Μυτιληναίο, Μαρινάκη). Οσο για το μεγαλύτερο εργασιακό γκέτο της χώρας την ΚΟΣΚΟ, έχουν κάνει σε 7 ολόκληρα χρόνια μόνο μια 7ήμερη απεργία για ξεκάρφωμα  που την σταμάτησαν χωρίς να πάρουν απολύτως τιποτα το ουσιαστικό στην πράξη, ενώ για το κάτεργο λένε ότι δεν φταίει πάνω απ όλα η φασιστική Κίνα, που είναι το αφεντικό, αλλά οι αντεργατικοί νόμοι της ΕΕ!!!. Σε αυτήν την εξαρτημένη οικονομία αντιστοιχεί μια εκπαίδευση που θα παράγει ελάχιστους ειδικούς και ένα πελώριο πλήθος από ανέργους και μισοανέργους ανειδίκευτους εργάτες που θα οδηγούν άθελά τους ακόμα παρακάτω τους μισθούς. Να γιατί η ψευτοαριστερά σαμποτάρει με τόσο μεγάλο και σταθερό πάθος την μέση εκπαίδευση, ιδιαίτερα τη θετική και τεχνολογική.
Η απόδειξη ότι όλη η ψευτοαριστερά είναι υποταγμένη στη Ρωσία και τον Πούτιν είναι το ότι είναι αντίθετη με τον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο του ουκρανικού λαού ενάντια στην κατοχή της χώρας του. Μάλιστα κατηγορούν αυτόν τον δίκαιο πόλεμο για ιμπεριαλιστικό, και φτάσανε στο σημνείο να καταψηφίσουν την απόφαση του ευρωκοινοβουλίου να καταδικάσει τις πράξεις τρομοκρατίας κατά των αμάχων  και τις καταστροφες των υποδομών της χώρας αυτής.

ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Κανείς μαθητής δεν μπορεί για μεγάλο χρονικό διάστημα να αντέξει αυτήν την κατάσταση της εγκατάλειψης, της αμορφωσιάς και της καθημερινής ταπείνωσης στο μάθημα. Κανείς δεν μπορεί να κάθεται βουβός μέσα στην τάξη για πάντα. Γιαυτό αργά ή γρήγορα οι μαθητές θα αντιδράσουν, ήδη αντιδρούν, και υποχρεωτικά θα κινηθούν είτε προς τη δημοκρατία απαιτώντας ενδιαφέρον και μόρφωση και γιαυτούς, είτε θα κινηθούν προς το να διαλύσουν και ότι καλό γίνεται στο σχολείο Σε αυτή την τελευταία περίπτωση το μάθημα στην τάξη γίνεται ανυπόφορο ακόμα και για τους καθηγητές που αγωνίζονται να μάθει κάτι η «πίσω τάξη. Αυτή η κατάσταση παίρνει ακραίες μορφές στα ΕΠΑΛ, που είναι η τέλεια περίπτωση της αδιαφορίας της ΟΛΜΕ και της ψευτοαριστεράς για την παντελή υποβάθμιση όλης της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του αναπληρωτή συναδέλφου που παραιτήθηκε για την κατάσταση που βίωσε στο σχολείο που κλήθηκε να διδάξει. Το μόνο που βρήκε να πει η ΟΛΜΕ είναι ότι φταίει και ο ίδιος γιατί παραιτήθηκε γρήγορα ή το ότι δεν πήγε στην τοπική ΕΛΜΕ(που κυριαρχεί το ΠΑΜΕ) να το αναφέρει, λες και αυτοί δεν ήξεραν τι γίνεται στο σχολείο
Τα φαινόμενα είναι ήδη παρόντα, τα ακούμε και τα ζούμε καθημερινά. Υπάρχει ένα καζάνι που βράζει μέσα στο σχολείο και είναι έτοιμο να εκραγεί. Οι ναζιστές είναι πάλι στο ξέφωτο και επηρεάζουν τους μαθητές μας.
Το βασικό μας καθήκον είναι να προσέξουμε αυτά τα παιδιά που κυρίως είναι  τα παιδιά του πίσω πλειοψηφικού διαμερίσματος της τάξης και είναι οι πιο φτωχοί μαθητές.
•           Να σταθούμε από πάνω τους, να τους μάθουμε όλα όσα χρειάζονται για να μπορούν να παρακολουθήσουν το μάθημα.
•           Να οργανώσουμε ομάδες αλληλοβοήθειας μεταξύ των μαθητών, να μπουν σε ομάδες, να νοιώσουν ότι υπάρχουν και αυτοί.
•           Να οργανώσουμε μαθήματα τα απογεύματα, όσοι από εμάς μπορούμε.
Η πραγματική αριστερά πάντα έβαζε σαν πρώτο καθήκον της τη μόρφωση κύρια των φτωχών παιδιών. Αυτό ήταν εκείνο το στοιχείο που έδωσε το μεγάλο κύρος των δασκάλων μέσα στο λαό, κύρος που χάσαμε εξ αιτίας της καταστροφικής πολιτικής της ΟΛΜΕ και των παρατάξεων που την αποτελούν.

Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ-ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Γράφει στο 12ο εκπαιδευτικό συνέδριο της ΟΛΜΕ- Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (Ε.Ε.Κ.). «Αντιπαλεύοντας την «καταστροφή» των «βιομηχανικών ειδικοτήτων», θα πρέπει να αναδειχτεί μια νέα στρατηγική για την ΤΕΕ/ΕΕΚ» λέει η 1η  ομάδα (ΣΥΝΕΚ). Δηλαδή λένε ότι πρέπει να σταματήσει ο διαχωρισμός των ΕΠΑΛ, (που τους επιβάλλει στην ουσία η ίδια η παραγωγή), σε τομείς και ειδικότητες και να δούμε ένα άλλο μοντέλο: «Αυτό το μοντέλο για την ΕΕΚ προτείνεται να προσεγγίζει διαλεκτικά επιστήμες, τεχνολογία και κοινωνία». Η 2η ομάδα (Παρεμβάσεις, ΠΑΜΕ) είναι σαφέστερη, λένε: «Σύμφωνα με αυτές τις πολιτικές η προώθηση της μάθησης με βάση την εργασία και η μετάβαση της εκπαιδευτικής διαδικασίας απ’ το σχολείο στην επιχείρηση,  αποτελεί κεντρικό στρατηγικό στόχο της εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση… Απαιτούμε: Ένα σχολείο 12χρονης, ενιαίας και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, θεωρίας και πρακτικών, με μέτρα για να φοιτούν και να μορφώνονται όλα τα παιδιά, χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς και διακρίσεις. Με 2 έτη προσχολικής αγωγής και ολοκληρωμένη επαγγελματική εκπαίδευση αμέσως μετά, για όσα επαγγέλματα δεν απαιτείται πανεπιστημιακή μόρφωση. Αυτό πρέπει να είναι το μοναδικό δημόσιο, δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης, με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των δομών έξω απ’ αυτό (ΔΙΕΚ, ΙΕΚ, ΕΠΑΣ άλλων υπουργείων κλπ)».
Το μέλλον για τη ΤΕΕ, που ζητά η ΟΛΜΕ είναι η καταστροφή της!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ας αναπτύξουμε παντού πλατιές προοδευτικές δημοκρατικές κινήσεις σε κάθε σχολείο συζητώντας και παλεύοντας για ένα άλλο πρόγραμμα και για μιαν άλλη πορεία. Για να ξαναστήσουμε τον καθηγητικό συνδικαλισμό στα πόδια του και για να δώσουμε ζωή στις παραμερισμένες ΕΛΜΕ πρέπει ο πυρήνας της οργάνωσης βάσης να είναι ο σύλλογος των καθηγητών και από κει σε συντονισμό με άλλους συλλόγους να ξαναζωντανέψουν και οι συνελεύσεις των ΕΛΜΕ. Πιο βασικό ακόμα είναι η συνεργασία με τους συλλόγους Γονέων και τα 15μελή. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να απαιτούμε αποφάσεις μέσα από πραγματικά μαζικές συνελεύσεις που να μπορεί να γίνουν μόνο σε μια νέα δημοκρατική διεκδικητική γραμμή όπως την περιγράψαμε.
Και τότε ένα άλλο προοδευτικό και δημοκρατικό σχολείο μπορεί να γίνει πραγματικότητα!

ΨΗΦΙΣΤΕ-ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ
ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ «ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»
www.kpad.gr, e-mail: info@kpad.gr

Αθήνα, 12/12/2022